Bazı sevmeleri abartan insanlar tanıdım. Çok sevmeyi hoş bir şey sanarak her şeyi, doğada; gözünün gördüğü ne varsa sevdiler. Doğa an geldi yaşanmaz oldu. Sevgisizliğin intikamını aldı kendi dilince. Eskisi gibi gülümseme ve görünmez oldu bize ve yarınlara ama insanoğlu anlamadı.

Bazı insanlar hayvanları sevdiler, hayvan katliamı kaçınılmaz oldu. Türü biten pek çok hayvan ancak tarih kitaplarında yer buldu kendine.

Bazıları insanları sevdiler ama insan insanı sevmez ve güvenemeyeceği tek canlı” insan” olarak tanımlandı insanlık tarihi sayfalarında. Sır söyleme dostuna, dostunun da dostu vardır, tuz ekerler postuna gibi İnsan insana sırrını açamaz, derdini söyleyemez hale geldi.

Oysa ne güzel bir kavramdır “ yeteri kadar”. Ne az ne çok .

Yaptığınız her ne iş ise yeterli emek harcamazsanız başarılı olamazsınız. Ortalama bir çizgide gidip tercih sebebi değildir. Zahmetsiz rahmet olmaz ne güzel anlatır bize.

Yeteri kadar ilgi ve bilgi ile yaptığın işe saygı duymazsanız hayata ellerinizin arasından kayıp gitmesini engelleyemezsiniz.
Dünyanın özü dengedir bence. Azın çoğa dengesi, sevginin nefrete, gülmenin ağlamaya, gündüzün geceye …

Bilgenin dediği gibi:

“ Aydıınlık bir bakış açısına yetecek kadar güneş diliyorum. Güneşi daha çok sevmene yetecek kadar yağmur diliyorum. Ruhunu canlı tutmaya yetecek kadar mutluluk diliyorum. Yaşamdaki en küçük zevklerin daha büyükmüş gibi algılanmasına yetecek kadar acı diliyorum. İsteklerini tatmin etmeye yetecek kadar kazanç diliyorum. Sahip olduğun her şeyi taktir edecek kadar kayıp diliyorum. Son olarak “ Elveda” yı atlatmana yetecek kadar “ Merhaba” diliyorum.

Son “ Elveda” gelmeden, duyarlı bir yürek, içten gülen bir çift göz ve ne dediğini bilen geçmişten geleceğe köprü olacak adaletli bir nesil diliyorum çünkü yeteri kadar olmayan ne varsa yarın bizimle olmayacak.
Öyleyse hadi geç olmadan elveda demeden önce kocaman bir merhaba diyelim, her nerede nasıl yaşıyorsanız
MERHABA

Bilal Başpınar
22.11. 2021