Para insan yaşamında önemli bir araçtır. İnsanların maddi, manevi gelişimine hizmet ettiği gibi, insanlar para karşısındaki tutumları ile kendi kimlik ve kişiliklerini de oluştururlar. İnsanın dünyaya geliş nedeni, dünyasal değerlerle; parayla, pulla, maddeyle ve dünya insanı ile karşılaşmak, onlara karşı tutum ve davranışları ile ruhsal gelişimini sağlamaktır.
Paranın varlığı ve yokluğu bu imtihanın en önemli ölçüsüdür. Allah kimi kulunu bollukla, kimini yoklukla imtihan eder. Yoklukla imtihan kolaydır; zor olanı bolluk ile olanıdır.
Para dünyasal ihtiyaçların karşılanmasında etkili bir araç oluşu nedeniyle tarih boyunca insanların ilgi odağı olmuştur.
İnsanlar para kazanmak ve sahip olmak için çok çalışmış, mücadeleler vermiş, savaşlara girişmişlerdir. Şimdi yapılan savaşların nedeni de paradır. Aslında para ne iyi, ne kötü, ne değerli, ne değersizdir.
O Yalnızca bir araçtır. Sizin amaç ve niyetinize göre şekillenir. Onu ne için istediğinize, hangi amaçla harcadığınıza ve neden biriktirdiğinize göre değer kazanır, değer kaybeder, iyi veya kötü olur.
Paranın insan yaşamındaki önemi ve insan yaşamına etkisi azlığı veya çokluğu ile ilgili değildir. Onu taşıyanın yüreği ile ilgilidir.
Küçücük dairesinde 2600 lira emekli aylığıyla, “Bol bol arcıyorum” diye ruhsal bolluk ve aydınlık içinde mutlu yaşayan arkadaşlarım olduğu gibi, milyarlarca lira varlığı ile ruhsal sefalet içinde yaşayan, depresif ilaçlarla ayakta duran, yokluk duygusu içinde varlığının kıymetini bilmeyen, her günü kavga ve mücadele ile geçen, üç kuruş için yalana, dolana sapan, taklalar atan, mutsuz yaşayan, zavallı insanlar da tanırım.
Nefsin isteklerini karşılamak için para önemlidir. Ama nefsin istekleri çoktur. İnsanı akıl almaz davranış ve tutumlara yönlendirir.
Bilincini, idrakini, anlayışını köreltir. Sabrını, metanetini, gönlündeki aydınlığı bitirir. Sonu gelmeyen aşırı istek ve tutkular insanı açgözlü yapar. Açgözlü insanı bu dünyada doyuracak ve mutlu edecek hiçbir şey yoktur.
Neyi isteyip de ulaşsa, sahiplendiği anda daha büyüğünü istemeye başlar. Onun kaderi, açgözlülük, doyumsuzluk, acı ve depresyondur.
Açgözlü insanların, hırslarından, doyumsuzluklarından, hasisliklerinden kendilerinin de utandıkları zamanlar olur. Zayıf kişiliklerini saklamak için çocuklarının geleceğini bahane ederler. “Onlar için biriktiriyorum” derler.
Açgözlü babaların bıraktıkları servetle, bugüne dek mutlu olan hiçbir insana rastlamadım. Hiç kimse kendi açgözlülüğünü çocuklarının safiyeti arkasına gizlememelidir.
Çocuklara yapılacak en büyük iyilik, onlara kendi varlıklarını oluşturma, kazanma, başarma, cömertlik içinde vererek, severek, hayır ve hizmet yaparak yaşama ahlakını kazandırmaktır.
Para bizi muhtaçlıktan kurtarır. Eğer onun gerçeğini, geçiciliğini anlayarak, tok gözlülükle sahiplenir, gururdan, kibirden uzak, hak, hukuk, adalet içinde kazanır ve harcarsak, insanlık için hayırlı sayılan hizmetlerde kullanırsak para hem kendisi yücelir, hem de bizi yüceltir.
Para ile perişan olan zavallılar, açgözlü olanlardır. Açgözlü insana para aktıkça daha açgözlü ve daha doyumsuz olur.
Yaşamım boyunca çok fazla ve çok az paraya sahip arkadaşlarım oldu. İbretle izleyip gördüm ki, tok gözlü bir insanı, para cömert, saygın ve itibarlı yapıyor. İnsanı rezil eden ve acınacak durumlara düşüren şey ise açlık ve fakirlik değil, açgözlülüktür.
Zayıf yürekli, korkak, açgözlü insanlar, istifledikleri paranın onları güçlü ve güvenli yapacağını zannederler. Oysaki istifledikleri para çoğaldıkça korkuları artar.
Güvenlik için paraya ihtiyaç duyan kimse bence en büyük ahmak ve korkaktır. Gerçek güç, cömertlikle vermekte, paylaşmakta ve hizmettedir.
Para istifçinin yalnızca kasasını, banka hesaplarını değil kalbini de işgal eder. İnsan paranın hizmetkârı, bekçisi ve kölesi olur. Para en zalim, en gaddar patrondur. İnsanın tüm yaşamına hâkim olur. Gece, gündüz koşturur, taştan taşa vurur. Bağımlılığı sigara alkol gibi maddelerden daha kötüdür.
Para tok gözlünün elinde sevginin ve cömertliğin, açgözlünün elinde sevgisizliğin, kıskançlığın, kinin ve hasisliğin simgesi olur.
Paraya bağımlı kişinin çevresiyle olan tüm ilişkilerine para yön verir. Onun en büyük değeri para olduğu için ana, baba, eş, kardeş, çocuk, akraba ilişkilerinde para ve mal söz konusu olunca hatır, gönül, sevgi, saygı, vefa sıfır olur.
Para açgözlü insanların ilişkilerini zehirleyen bir yılan gibidir. Ortaklığı, kardeşliği, arkadaşlığı para bozar. Tok gözlü insanların ilişkilerinde ise para sağlık, huzur, mutluluk, coşku, sevinç veren dostluk yolculuğuna renk ve lezzet katan değerli bir araçtır.
Sonucu bir şarkının ismi ile bağlayalım dedim. “para,para,para varlığı dert, yokluğu yara”
Yarınlarınızın anladığınız tarzda bugünden daha paralı olası dileği ile..
Saygılarımla.
Bilal Başpınar
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)