Şevki Erbaş’ı 1940 yıllardan beri tanırım. Kendi halinde, az konuşan ve devamlı Yenimahalle de bugünkü parkın önünde küçük balıkçı tezgahı başında oturan bir yaşlı amca idi. Şevki Reis derler geçerlerdi.
Ama yıllar ilerledikçe hele yazın hayatına başladıktan sonra Şevki Reis’in sırf yürek olduğunu, yaptıklarını sadece “Allah bilsin” diyerek susanlardan biri olduğunu anladım.
Şevki Reis Rize kökenli çok eski bir Sarıyerli. Reis dediklerine göre kesinlikle denizci ve balıkçıdır. Ya teknesi (Takası, çektirmesi) ya da sandalı vardı, balıkçılık yapar.
Yakın tarihimizle ve bilhassa milli mücadele sırasında İstanbul’dan Boğaziçi yolu ile Anadolu’ya silah, cephane kaçırılması sırasında kimler görev aldığı baktığımızda gördüğümüz ilk isimlerden birinin Şevki Reis olduğunu görüyoruz.
O dönemlerde milli mücadele için büyük özveri gösterenler, kellelerini koltuklarının altına alanlar zafer sonrası hiç konuşmadılar. Yaptıklarını anlatmadılar.
Çünkü o günleri yaşayanlar bunun bir ulusun varoluşu olduğu bilinci içindeydiler. “Bir görevdi yaptık, bitti” diyen büyük yürekli insanlardı. İşte bu büyük yürekli insanlardan biri de Şevki Erbaş Reisti.
Şevki Reis’in bir diğer özelliği de Sarılık Hastalığı ile ilgili başarılı yöntemi idi. Yani SARILIK KESERDİ…
Şevki Reisten sonra bu işi Aziz Reis yaptı uzun süre…
Şevki Reis de herkes gibi son durak dediği mevlasına yolcu olurken yüz yaşa yakın ya da biraz üzerindeydi. Biz buna DALYA yaşta hayata veda etti diyelim ve kendisine Allahtan gani gani rahmet dileyelim, mekanı cennet olsun diyelim.
İbrahim Balcı
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)