Bu iç enerjiyi, o etnisitenin fedaileri temsil eder. Bunları anlamak zordur. Ülke tehlikeye girdiği zaman ortaya çıkarlar. Sulh zamanında bunları göremezsiniz, duyamazsınız.

Fedaileri olmayan, ya da iç enerjisi olmayan etnisiteler, başka büyük etnisitelerin bakiyesine dönüşmeye mahkûmdur der, Gumilyef.

Özetle, bir ülkenin fedaileri, o ülkeyi savunmazsa, o ülke veya etnisite yok olur.

Ülkemiz, Büyük Orta Doğu Projesi ile birlikte, büyük bir iç ve dış saldırının etkisine girdi.

Ülkeyi yönetenler, ülkeyi bölmek, orduyu tasfiye etmek, ülkeyi Batının adi bir sömürgesi konumuna getirmekle görevlendirilmişlerdi.

İçerden ve dışardan, yurt severlere, yani fedailere karşı oluşturulan tertipler yürütülüyordu.

Nasıl ki, Osmanlıyı Batı paylaşmak için yola çıktığında, İttihat ve Terakki ile karşılaşmışsa, Türkiye Cumhuriyetini yıkmak ve parçalamak için Batı yeniden yola çıktığında, karşılarında yeni bir fedai gurubu buldular.

Elbette bu fedailerin bir önderi ve arkasında inanmış kitleri olacaktı.

Fedailer, ülkeleri için karşılık beklemeksizin ölen kişilerdir. Cesurdurlar, baskılara hapislere aldırış etmez, kazanacağına inanmış varlıklardır.

Henüz daha bitmemiş olan bu mücadelenin önderi, ülkenin sigortası, bağımsızlığın ve halk sevgisinin fedaisi Doğu Perinçek’tir.

Fedailer, yani ülkenin iç enerjisi onun etrafında birikti.

Fedailer, aynı zamanda, ülkelerinin namus birikimini temsil ederler.

Bu namus birikimi, ülkeyi bölmek isteyenleri böldü.

Tertipleri bozdu.

Tertipleri yapanların dış bağlantılarını deşifre etti.

Mücadelenin bundan sonrasını söylemeye gerek yok.

Mustafa Kemal’in bıraktığı yerden devam edilecektir.

Önce Milli Hükümetin kurulması şartları oluşturulacak.

Konulan her taş milli hükümet inşasının taşı olacak.