Uzun bir süre böyle gitti. Bir gün evde misafir varken yanına çağırdı beni. Gittim, yanında oturdum. Zorla sağ yanına dönebildi. Komidonun çekmecesini gösterip “Aç” dedi.

Açtım. “Çantayı al” dedi aldım (Gelinlik çantası). “Aç” dedi.

Açtım. “Şöyle biraz daha yaklaş bana” dedi. Annem devam etti” .

“Artık buradan kalkamam bunu bilin!” dedi ve çantayı açtırdı. Çantanın içinden 3 bin lira çıktı. “Bu para benim cenaze param” dedi.

Sonra komidon’un diğer çekmecesini açtırdı. “İçindekileri çıkar” dedi çıkardım.

Küçük küçük bohçalar içinde bir sürü değişik renkte kukalar, iplikler. Her bohçanın içinde para! 50 lira, 100 lira, 200 lira gibi. “Gördün ya” artık bunları bitiremem, hepsinin içinde kime ait olduğu yazılı, paraları ile beraber sahiplerine verin. Söyleyin haklarını helal etsinler” dedi.

Biraz nefeslendikten sonra yattığı divanın altındaki bavulu çıkarıp aç dedi. Bavulu alıp açtım. İçinde ne ararsan var. Havlu, sabun, pamuk, kâfirun, keten bezi, gül suyu. Sabun, tas gibi….“Bunlar benim cenazemde kullanılacak sakın unutmayın” dedikten sonra bir süre sessiz kaldı,

Sonra tekrar çantayı aç” dedi. Açtım. “Küçük gözü de aç” dedi. Açtım. “Katlanmış kâğıdı al, oku duyayım” dedi.

Kâğıdı alıp açtım, bir de ne göreyim bir yıl önce anneler günü için yazdığım “Anacığım” isimli şiir değil mi?

Şiiri yazmış, ona okumuş ve masasına bırakmıştım. Saklamış. “Oku bakalım” dedi. Okudukça duygulandım, gözlerim yaşardı… Siz de okuyun:

ANACIĞIM!

Sana çok şeyler almak isterdim
Olmadı
Ayakkabı, çorap, eşarp, mendil sordum kalmadı!
Sürahi, bardak, tespih sordum yok!
Çok düşündüm inan,
Yalan söylemem!
Zehirlenebileceğin aklımdan geçti
Şeker alayım,
Bir kutu çikolata yaptırayım dedim
Şeker hastası olduğunu hatırladım
Hemen vazgeçtim.
Bir şeyler yapabilmeliyim anacığım;
Ver elini,
Uzat yüzünü öpeyim,
Ayaklarını yıkayıp
Suyunu içeyim;
O su durudur,
Paktır,
Elini öpmek anacığım
Gerçekten haktır.
Bir manto, bir atkı istedim alayım bitti dediler.
Pasta götüreyim diye düşündüm fakat yapamadım,
Tek varlığımsın anacığım,
Sana alamadığım için bir şeyler, üzgünüm
Özür dilerim
Kusuruma bakma!
Tek varlığımsın inan
Dokuz ay on gün karnında taşıdın
Emzirdin helal,
Büyüttün namerde muhtaç etmeden,
Gün geldi evlendirdin
Birkaç çocuğum var şimdi,
Onlar da bir şeyler getiremediler sana!
Anacığım;
Ben sıhhatteyim,
Sen yaşıyorsun,
Diğer çocukların sağ ve mutlu
En büyük armağandır bu
Sana yeter.
Çok istedim olmadı
Analar gününde armağan alayım sana
Yalvarırım üzülme,
Sağlıklı ol,
Allah’a şükret,
Büyükler affedicidir;
Tüm armağan alamayan çocuklar adına yalvarırım sana,
Lütfen;
Allah’ın aşkına
Beni affet (10.05.1982)”
NOT: Sonradan öğrendim: Meğer annem o şiirimi eve misafir olarak gelenlere okuturmuş. Hem dinler, hem de ağlar, misafirlerini de ağlatırmış!