Dünyamız da bu güne kadar yaşayıp giden 116 milyar insan’ a bir yolcu daha verdik, kalan 7 milyar insan ise kavga ve gürültü ile ayakta kalmaya devam ediyor, kırgınlıkla, anlaşılmamakla, savaşla, çıkar hesapları ile yoğrulmaya çalışıyor, hayat içerisinde çırpınıyor, çırpındıkça batıyor dostluk.
Bir merhaba bile bazen içini acıtıyor insanların.
Tekrar düşünüyorum, Suçun özelliği neydi?
İnsan olmak mı? Suç!
Bir dostun ricasını kırmamak, Taşın altına elini koymak, Binlerce derdin içerisinde dostun ricası ile toplantılara katılmak mı suç! Yönetmek mi?
Bugün bazı dostları gördüm can pazarında, gevrek değerlendirmeler, küçük başarıların boy gösteriş rüzğarları, karşımda ağlayan insanlar, kaytan bıyıklar, siyah gözlükler, derin düşünceli insanlar gördüm bugün can pazarında.
Ağaçların çevrelediği küçük bir çiftlik içerisinde bulunan restaurant, içerisinde yaşını başını almış insanlar, sanki son bir defa daha bir araya gelmiş veda edercesine konuşmalar, derin duygular, sakin, düşünceli insanlar, dostlar, dost bildiğimiz büyüklerimiz vardı.
“ Arkadaşlar, beni çağırdınız çok memnun oldum, lakin benim bu süreci taşıyacak bir durumum söz konusu değil, ancak sizlere elimden geldiği kadar katkı yapabilirim, süreç içerisinde son günlerini yaşayan bir kardeşim ile yaşam savaşı veriyorum, bu arada aileme desteğini esirgemeyen sayın Başkan’a teşekkür ederim, şayet bilgi, tecrübe, siyaseten bir şeyler katabileceksem ne mutlu, ama süreç içerisinde yaşadığım sorunlar, şu an çok farklı duygu ve düşüncedeyim. Benim için çok zor ve ağır olacak.Yapmayın”
Bir dostumuzun son günleridir, bir ağbi direnmekte, içinde kopan fırtınalar hiç kimsenin bilemediği bir şekilde sürmektedir. Her an haber beklenmekte, böyle bir durumda bulunan insanın siyaseten elinden geldiği kadar yardımcı olması takdire şayandır.
Bir hafta önceydi, yaşanan Genel Kurul ve darbeler ardı arkası kesilmeyen hakaretler, direnmeler, duygular, ağlayan insanlar, gergin sinirler,sıkılmış yumruklar, kimse kimsenin ne yaşadığının farkında olmadan, aykırı davranışlar..
Kürsüde konuşmacı, harala gürele, zor zapt edilen insanlar!
İçsel çekişmenin hangi boyutlarda bir savaşa dönüştüğünü hatırladım!
Bugün Can Pazarında dostları gördüm!
Tüm hakaretleri, küfürleri unutan insanları gördüm, bir ailenin gözyaşlarını gördüm, bir ağbinin ayakta kalmak için dostlarının yardımı ile zor yürüdüğünü gördüm.
İki yüzlü insanlar gördüm…
Bir birlerine sarılan, Timsahlar gördüm.
Yüzlerde astar aradım bugün Can Pazarında.
Düşündüm, Can pazarının tam orta yerinde kara kara. Gel gitler yaşadı beynim, etrafında hiç bir şey olmamış gibi birbirlerini kucaklayan insanlar gördüm,
Üzüldüm.
Bir hafta öncenin suçu neydi? sordum kendime!
Yatakta son günlerini en ağır koşullarda bekleyen bir kardeş, sonucun ne olacağını bilen bir aile, hatır için bir daha hiç göremeyeceği kardeşini yatakta bırakıp kongreye gelen bir agbi ve karşımda insanlar gerçekleri bilmekten uzak.
Düşündüm, değermiydi!
Kongrede geçen 10 saati şimdi kardeşine sarılarak geçirme imkanı varmıydı!
Pişmanmıydı?
Hatır vardı!
Aslında her şey vardı! Aslanlar, kaplanlar, timsahlar, serçeler, karanfiller, güller vardı.
Olamayan şey İNSANLIKTI..
Kendimden utandım…
Mustafa BALCI
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)