Dün yalnızdım, Bugün kimsesiz. Mustafa Balcı

Dün yalnızdım, bugün kimsesiz.

Kar tanesi gibi düşüyorum, kimseye değmeden!

Soğuk iklimlerden geliyorum,

Üşüyorum!

Kalbimi saracak bir benden yok!

Kar tanesi kadar kimsesizim.

Kalabalıkta yalnızım!

Tipi halinde yağıyor gönlüm.

Düşüyorum bedenlere.

Soğuk iklim koşullarında sıcak bedenler üzerine..

Eriyorum..

Yaşamımda fırtınalar kopuyor..

Çocuk dünyasında kartopu misali.

Atılıyorum..

Ordan oraya..

Bir kahve telvesi sıcaklığında bedenleri

Çevremde karşılıyorum ama kedersiz.

Falsız, beklentisiz. Köpüksüz,

Çöpe dökülecek kadar..

Fincanın derinliklerinde bıraktığım iz kadar..

Bir çocuğun beklentisinde, belki gelecek yıl kadar

Yağacağım gönüllerde..

Şimdi yokum işte ..

Bitti, gidiyorum dünyamda…

Yalnız ama kimsesiz.

Tipi halinde yağan bir kar tanesi kadar

Karanlıkta, Kalabalıkta,

Bir sokak lambasının altında.

Kartopu olmayı bekliyorum

Sabaha karşı. Ama kimsesiz.

Gün ışımadan önce..

Erimeden..

Mustafa Balcı..